Texel info

Home
Wandelroute's

Informatie over Texel

Wadel en fietsroute's, en meer verhalen en tip voor Texel

Maak jouw eigen website met JouwWeb

Een stukje het asfalt pad op, kom je aan het zuidelijkste horsmeertje.

Er staan veel bossen langs het meertje. Af en toe zitten er open plekken in, zodat je over het meertje kijkt.

Bij 1 van de inhammen is ook nog een hoogte meter in het meertje te zien.

Aan het eind van het asfaltpad, sta je ook aan het eind van dit horsmeertje.

Ik sla linksaf. Ik wilde naar de horsvlakte.

Maar ik bedacht me nog even. Ik liep weer terug naar het asfaltpad en sloeg linksaf. Dus vanaf het asfaltpad gezien, rechtdoor de duinen in. Daar heb je vrij vooraan nog een uitzichtpunt met de naam "de Waterral" daar ga ik nog even naar boven, en zie dan het middelste horsmeertje.

Dan loop ik weer terug naar het wandelpad. Deze blijf ik volgen. Een lang recht pad, tussen de bossen door.

Gezien het de laatste tijd aardig geregend heeft, is het pad drassig. Je zie af en toe dat het water door de bossen richting het horsmeertje loopt.

Een stuk verder gelopen vallen me 2 dennenbomen tussen de bossen op.

Deze stonden wat verder van het pad af. Maar dan iets verderop staat er nog 1 maar dan aan het pad. In een S bocht.

Als ik het S bochtje door ben, dan houden de bossen op. En dan kom je langs allemaal riet.

Een stukje verderop kun je weer rechtsaf terug naar de parkeerplaats waar de auto staat. Maar dat doe ik niet. Ik ben nog maar net aan de wandel.

Ik sla linksaf. Dan moet je een hoge duin over. Bovenaan de duin zie je achter je in de verte, den hoorn.

Aan de andere kant van de duin loopt het wandelpad normaal gezien langs een sloot. Maar gezien de regen van de laatste tijd, staat het hele gebied zo'n beetje onder het water.

Onderaan kun je rechtsaf de gele paaltjes volgen.

Maar ik ga linksaf om de blauwe paaltjes te volgen. Althans een klein stukje, want het wandelpad staat onder water.

Na een klein stukje kom ik aan een bosje. En dan moet ik links om het bosje. Gelukkig loop er iets hoger, over de duin ook nog een pad.

En over dit pad, wat ook nog breder is, loop ik verder.

Een eindje verderop loop het pad om een klein duintje heen. Leuk om te zien, er achter staat nog een hogere duin.

Het waaid aardig. En normaal loop je tussen de bossen door. Maar dit keer is het niet verstandig om daar overheen te lopen.

Weer iets verder staat een bankje. Ondanks de wind en de kou besluit ik hier toch even te gaan zitten. Er valt tevens wat moois te lezen.

Na een minuut of 5 loop ik weer verder. Aan de linkerkant hou ik de hoge duinen.

En aan de rechterkant het water. Met in de verte de duinen tussen de horsvlakte en dit gebied.

Aan het eind van het pad houd het water ook op, en komt in de bossen uit.

Ik sla rechtsaf. Iets verder kom je links nog langs de Kreeftvallei. Maar ik loop rechtdoor.

En aan de rechterkant komt nog een duinven.

En hier net aan voorbij kom je de zandduinen in, die van de horsvlakte.

Maar al gauw heb ik een probleempje. Want ook hier staat het wandelpad onder water.

Dan maar de zandduinen op. Ook daar is het mooi. Maar ook daar is het uitkijken voor natte voeten.

Een stukje verder loop ik nog weer een klein stukje langs het pad met de gele paaltjes.

Maar dan moet ik toch weer het pad af de duinen door.

Een stukje verder kom ik weer aan het water. Gelukkig is het hier niet diep, en liggen er wat beginnende zandduintjes in. Zo kan ik met droge voeten dit grote water wat op het wandelpad ligt omzeilen.

Eiland op eiland

En dan hou ik het wat droger en loop ik tussen de zandduinen door verder.

Nog even tussen 2 hoge zandduinen door, en dan ben ik bijna bij de horsvlakte.

Alleen aan de linkerkant heb ik nog wat lage duintjes. En daar loopt ook water tussen de duinen door. Dus ik kan alleen nog rechtdoor, de horsvlakte op. Maar dat zat toch al in de planning.

Er liepen weinig mensen. Om eerlijk te wezen zag ik wel auto's op de parkeerplaats, maar ben ik nog geen mensen tegen gekomen. Daardoor is het zand ook onbelopen, en heb je een mooie structuur in het zand.

En laat de duinen achter me

Er staat een harde wind. Een dus laagje water. Weinig tot geen mensen. Prachtig gezicht is dat.

Ik zie in de verte wat groots liggen op het strand. Ik besluit daar naar toe te lopen. Dat is wel uitkijken op het dunne laagje water. Het is af en toe net drijfzand, en sommige plekken zijn wat dieper dan het lijkt. Als ik bij het grote ding aankom, dan zie ik dat het een stuk hout liggen. Zou het een gedeelte van nog een VOC schip wezen?

Daarna loop ik weer even een stuk terug naar de duinen. Want daar, langs de duinen is het droog. Anders loop ik over het dunne laagje water.

In de verte zie ik de Dokter Wagemaker nog richting Texel varen.

Jammer van het dunne laagje water, want het nodigt echt uit om hier doorheen te lopen. Volgende keer maar laarzen aan.

Het stuift aardig qua zand, en dat is prachtig om te zien, met de veerboot op de achtergrond.

Achter me komt inmiddels weer aardig wat bewolking opzetten. Dus ik moet wel doorlopen.

Lekker tussen het stuivende zand door lopen.

Het zand komt van de zandduinen af.

Je moet hier wel uitkijken dat je geen kogels om de oren krijgt.

Bij deze paal kan ik ook niet verder. Ik moet linksaf, en dan weer richting de duinen. Ik probeer nog schuin over te steken, gezien de lucht steeds donkerder word, maar ik moet toch weer een stukje richting de duinen achter me lopen.

Na het laatste duintje kom ik toch weer aan een droog stuk. Hierlangs loop ik verder in de richting van de mokbaai.

Strak langs de duinen, want de zandvlakte staat onder water.

Ik heb geen horloge, maar ik zie dat het toch al vier uur is geweest.

De boot van vier uur is dus al vertrokken. Ik loop nog wat sneller door. Gezien de lucht steeds dreigender word.

Dan een stuk verderop sla ik linksaf, daar de duinen over. Het is nog een beste klim, vooral na zo'n lange wandeltocht.

Bovenop de duin zie ik de Dokter Wagemaker zich een baan richting den helder maken.

Op de duin zie je links allemaal struiken. In de verte (foto 2) zie je het pad verder lopen door dit gebied, richting de Joost Dourlein kazerne. En waar ik overheen loop die kant op aan.

Halverwege de afdaling zie ik rechts de Schulpengat nog, waar we zondag afscheid van gaan nemen. Voor de allerlaatste keer op deze veerboot, voor ze naar de sloop gaat.

Aan het eind van dit rietpad, kom ik weer aan de weg uit. Hier sla ik linksaf, langs de mokbaai terug naar de parkeerplaats.

Met in de verte nog het licht van troost.

Ook is de Schulpengat iets beter te zien.

En dan moet ik even aan de kant voor deze bikkels, die instaan voor onze veiligheid.

En dan zijn we ook terug bij de auto. Na een prachtige wandeling van ruim een uur. En op een klein buitje na, heb ik het ook nog droog gehouden. Wat wil je nog meer?

Ik wens jullie veel lees en kijkplezier. Jan Peter

Powered by JouwWeb